شباهت به يعقوب

يعقوب‏عليه السلام؛ خداوند - پس از مدتي طولاني - پراکندگي او را جمع فرمود و فراهم آورد. قائم‏عليه السلام نيز، خداوند پريشاني و پراکندگي او را پس از مدتي درازتر جمع خواهد ساخت.

يعقوب‏عليه السلام براي يوسف آن‏قدر گريست تا اين‏که چشمانش از اندوه سفيد شد در حالي که خشم خود را فرو مي‏برد. [1] قائم‏عليه السلام نيز براي جدّش حسين‏عليه السلام گريسته [و مي‏گريد] و در زيارت ناحيه فرموده است: «وَلَأَبْکِيَنَّ عَلَيْکَ بَدَلَ الدُّمُوعِ دَماً»؛ به جاي اشک بر تو خون مي‏گريم. [2] .

يعقوب‏عليه السلام منتظر فرج بود و مي‏گفت: «لا تَيْأَسُوا مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِنَّهُ لا يَيْأَسُ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِلاَّ القَوْمُ الکافِرُونَ»؛ [3] از رحمت خداوند نااميد نشويد که همانا کسي، جز گروه کافران از رحمت خداوند مأيوس نشود. قائم‏عليه السلام نيز منتظر فرج است، چنان‏که روايات شاهد بر اين معني است.